της Φραγκίσκας Μηλιού*
Ας ξεκινήσουμε να γνωρίσουμε στον κόσμο του νησιού μας τι είναι το πυρηνόξυλο. Το πυρηνόξυλο σαν βιομάζα αποτελεί μια ήπια και ανανεώσιμη πηγή ενέργειας και με την καύση του προστατεύουμε το περιβάλλον, καθώς έχει μηδενικές επιπτώσεις στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, σε αντίθεση με άλλα ορυκτά καύσιμα.
Το πυρηνόξυλο είναι προϊόν που προέρχεται από την κατεργασία του ελαιοπυρήνα στα πυρηνελαιουργία. Ο ελαιοπυρήνας είναι υποπροϊόν που παράγεται στα ελαιοτριβεία μετά την επεξεργασία του καρπού της ελιάς. Αποτελείται από τον πυρήνα της ελιάς, το σαρκώδες μέρος της και από τη φλούδα του καρπού της ελιάς υπό τη μορφή σκόνης. Η σύνθεση του σαν καύσιμο είναι περίπου ίδια με αυτή του ξύλου, ενώ η υγρασία του κυμαίνεται συνήθως από 12%-15%. Σημαντική από περιβαλλοντικής άποψης, είναι η πολύ χαμηλή έως μηδαμινή περιεκτικότητα του σε θείο, καθώς και ότι το καύσιμο δεν περιέχει τοξικές ενώσεις ή βαρέα μέταλλα. Επίσης, ένα πολύ σημαντικό στοιχείο τόσο από περιβαλλοντικής, όσο και από λειτουργικής άποψης, είναι ότι η τέφρα του πυρηνόξυλου είναι μεταξύ 3,5%-4,5%.
Κάθε χρόνο παράγονται νέες ποσότητες πυρηνόξυλου, γιατί κάθε χρόνο δουλεύουν το φθινόπωρο πυρετωδώς τα ελαιουργεία και ελαιοτριβεία, επομένως δεν μειώνονται τα ενεργειακά αποθέματα του πλανήτη μας. Αποτελεί μια από τις οικονομικότερες λύσεις για θέρμανση, αφού, σύμφωνα με έρευνες και για να μιλήσουμε με ‘όρους ενέργειας’, το κόστος θέρμανσης ενός νοικοκυριού σε σχέση με το πετρέλαιο μειώνεται έως και πέντε φορές.
Μετά από τόσες πληροφορίες το μυαλό μας πηγαίνει στα δύο ελαιοτριβεία που δραστηριοποιούνται στη Σύρο. Για τους ιδιοκτήτες, ο πολτός αυτός αποτελεί απόβλητο… για μια σχολική μονάδα όμως μπορεί να αποτελέσει την οικονομικότερη λύση για θέρμανση το χειμώνα. Τα δύο ελαιοτριβεία μπορούν να το διαθέσουν δωρεάν για τη θέρμανση των μαθητών του νησιού. Ο Δήμος μας, λοιπόν, το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι να διαθέσει ένα χώρο εναπόθεσης της ύλης που συζητάμε (για παράδειγμα στην περιοχή Κοράκι) και το περισσότερο είναι η προμήθεια μιας μονάδας ξήρανσης – εκχύλισης και το βιοκαύσιμο μας είναι έτοιμο προς χρήση. Και για να μιλήσουμε και με νούμερα, για τη θέρμανση ενός χώρου 180 τετραγωνικών μέτρων επί τέσσερις μήνες, σε 24ωρη λειτουργία των καλοριφέρ με πετρέλαιο, το κόστος αγγίζει, ίσως και να υπερβαίνει, τις 6.000 ευρώ, ενώ για την ίδια χρονική περίοδο, τις ίδιες ημέρες και ώρες λειτουργίας η θέρμανση με το κουκούτσι της ελιάς κοστίζει …. 600 ευρώ! Το καθαρό πυρηνόξυλο καταλαμβάνει πολύ λιγότερο χώρο στην αποθήκευσή του, με μικρές οσμές κατά την αποθήκευση, είναι καύσιμο που καίγεται με αυτόματο τρόπο, χωρίς να χρειάζεται συνεχή τροφοδοσία και δεν ‘κολλάει’ στον λέβητα. Και τώρα που αναφέραμε τον λέβητα, πιθανόν να υπάρχουν στο νησί εταιρίες που αναλαμβάνουν τη μετατροπή του, για να μην μπαίνει ο Δήμος στη διαδικασία αγοράς νέου. Θεωρώ όμως ότι η εγκατάσταση ενός νέου συστήματος μπορεί να εμπίπτει στο πρόγραμμα “Εξοικονομώ” του Υπουργείου Περιβάλλοντος και να αποσβεσθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Η παγκόσμια κοινότητα έχει κάνει στροφή στις παραδοσιακές πηγές ενέργειας. Οφείλουμε σε τοπικό επίπεδο να ακολουθήσουμε αυτό το ρεύμα… Άλλωστε το κουκούτσι της ελιάς είναι ένα προϊόν χαμηλής αξίας, αλλά τόσο υψηλού ενεργειακού περιεχομένου και αξίας!
(*) Η Φραγκίσκα Μηλιού είναι χημικός και εργάζεται στο Γεκινό Χημείο του Κράτους, Διεύθυνση Κυκλάδων