Διασταύρωση στον Αξό: Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι.

Κάθε φορά που κατεβαίνοντας από Τάλαντα, φθάνω στη διασταύρωση στον Αξό (απέναντι από την παιδική χαρά του αθλητικού κέντρου) κι έρχεται η σειρά μου στο STOP  να στρίψω – με αναμμένο φλας – αριστερά, για Ερμούπολη, πρέπει  γυρνώντας το κεφάλι αριστερά – δεξιά να ελέγξω και να απαντήσω στα παρακάτω ερωτήματα:

  • έρχεται αυτοκίνητο ή δίκυκλο από αριστερά;
  • αυτό που έρχεται έχει ανάψει φλας αριστερά ή πάει ευθεία;
  • αυτό που έχει ανάψει φλας αριστερά, το εννοεί ή το έχει ξεχασμένο παρότι πάει ευθεία;
  • αυτό που όντως στρίβει αριστερά, ακολουθείται από άλλο όχημα που πάει ευθεία;
  • αυτό που στρίβει αριστερά χωρίς να έχει ανάψει φλας, πόσο ηλίθιο οδηγό έχει;
  • από δεξιά έρχεται κάποιο αυτοκίνητο ή δίκυκλο;
  • αυτό που έρχεται πάει ευθεία ή έχει ανάψει αριστερό φλας;
  • αυτό που δεν έχει ανάψει φλας, μήπως τελικά θα στρίψει αριστερά;
  • ο πεζός που περιμένει τόση ώρα έξω από το πρακτορείο ΠΡΟΠΟ για να περάσει απέναντι, δεν έχει προτεραιότητα;
  • μήπως το παρασκέφτομαι και αρχίσει να κορνάρει – με το δίκιο του – ο από πίσω;

Όταν εντέλει κρίνω πως σχεδόν όλες οι παραπάνω προϋποθέσεις ικανοποιούνται και δεν μου έχει κρύψει ξαφνικά την ορατότητα κάποιο δίκυκλο που θα έχει προσπεράσει όλους τους πίσω μου,  αποφασίζω – παίρνοντας βαθιά ανάσα – να πατήσω το γκάζι. Αφού πια – στο ύψος του «΄Όλα σε ένα» – έχω διαφύγει τον κίνδυνο, αναρωτιέμαι:  Δεν υπάρχει πιο εύκολος τρόπος να περνάμε αυτή τη διασταύρωση; 

Κι ένα δεύτερο ερώτημα: εκείνοι που θέλουν να βγουν από την οδό Κωνσταντίνου Γαβρά (το δρομάκι δίπλα στο πρακτορείο ΠΡΟΠΟ που οδηγεί στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου), πως τα καταφέρνουν οι δύσμοιροι;