του Γιώργου Στεφάνου*
Κάπου στη δεκαετία του ’50, κάτοικοι του Φοίνικα συγκεντρώθηκαν και με εθελοντική εργασία κατασκεύασαν τον «μόλο» για να μεταφέρουν τα κηπευτικά προϊόντα τους με τα καΐκια της εποχής, στη λαχαναγορά της Αθήνας.
Τα χρόνια πέρασαν και οι εποχές άλλαξαν. Ο μόλος μετατράπηκε σε αλιευτικό καταφύγιο και μαρίνα για τα ιστιοπλοϊκά και τα γιοτ. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Λιμενικού Ταμείου Σύρου, ο Φοίνικας αποτελεί μια πολύ σημαντική πύλη των επισκεπτών της Σύρου, καθώς οι ιστιοπλόοι τον προτιμούν ως στάση ξεκούρασης και ανεφοδιασμού. Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί αναφέρονται στο γραφικό λιμανάκι με τις παραδοσιακές ταβέρνες. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Όποιος έχει περπατήσει το καλοκαίρι στην περιοχή γνωρίζει ότι η διαδρομή είναι επικίνδυνη για πεζούς και κυρίως για μικρά παιδιά, καθώς δεν υπάρχει πεζοδρόμιο και με δυσκολία περνούν ταυτόχρονα οχήματα με αντίθετες κατευθύνσεις. Όπως έχω δει σε πολλές πόλεις με αντίστοιχα προβλήματα, πιστεύω ότι μετά από σχετική μελέτη μπορεί και αξίζει να δημιουργηθεί μια κατασκευή εκτός δρόμου και περιμετρικά της ακτογραμμής, η οποία θα εξασφαλίζει την μετακίνηση των πεζών με ασφάλεια, ενώ θα βοηθήσει στην απομάκρυνση των πρόχειρων κατασκευών που έχουν γίνει από ιδιώτες για την επιβίβαση στις βάρκες και τα φουσκωτά τους.
Τέλος, μια ολοκληρωμένη διαμόρφωση με παγκάκια θα δώσει στους κατοίκους και στους ταξιδιώτες την ευκαιρία να απολαμβάνουν την όμορφη θέα, ενώ μια φιλική στο περιβάλλον κατασκευή πλατφόρμας για τις πάπιες της περιοχής, θα αποτελέσει πόλο έλξης για τα μικρά παιδιά.
(*) Ο Γιώργος Στεφάνου είναι μαθηματικός και διευθυντής του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Κυκλάδων. Γεννήθηκε και ζει στον Φοίνικα της Σύρου.