Από το άρθρο “Φάκελος ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΥΡΟΥ : 4 επικεφαλής καταθέτουν την άποψή τους” στο syrospress.gr
Γιατί πρέπει το “Βαρδάκειο και Πρώιο” να παραμείνει ένα πλήρως λειτουργικό Γενικό Νοσοκομείο πρώτης γραμμής και να μην υποβαθμιστεί σε Κέντρο Υγείας;
Γιατί είναι το νοσοκομείο του κέντρου ενός νομού που απαριθμεί 100.000 κατοίκους και πολλαπλάσιων τουριστών τον μισό χρόνο. Γιατί το νοσοκομείο αυτό βρίσκεται στο πιο πολυπληθές νησί των Κυκλάδων, ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετεί και τα γύρω νησιά. Γιατί είναι κρίμα να αναγκάζονται να πηγαίνουν οι Κυκλαδίτες στην Αθήνα για μια ιατρική εξέταση ή επέμβαση, με συνέπειες και οικονομικές αλλά και ψυχολογικές για τους ίδιους, ενώ έτσι και τα νοσοκομεία της Αθήνας συμφορούνται και σε λίγο θα είναι κι εκείνα δυσλειτουργικά. Και τέλος, για ιστορικούς λόγους, μιας και είναι το πρώτο νοσοκομείο της σύγχρονης Ελλάδας!
Ποιοι οι τρόποι διεκδίκησης και πώς μπορεί να λυθεί το ζήτημα της στέγασης των γιατρών που αποτελεί πολλές φορές τροχοπέδη στο να δεχθούν να διοριστούν στη Σύρο;
Για να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο νοσοκομείο, αντάξιο στις προκλήσεις των καιρών (πανδημία, τουρισμός), θα πρέπει να γίνει σχεδιασμός σε τρεις άξονες:
- Πρώτον, σε επίπεδο κτιρίου και υποδομών. Αυτή τη στιγμή το νοσοκομείο δεν διαθέτει καν δωμάτια ανάπαυσης για τους ιατρούς που εφημερεύουν. Οι κλινικές ανάλογα με τις ανάγκες συγχωνεύονται (όπως έγινε με την Παθολογική και τη Χειρουργική στην πανδημία) μιας και δεν υπάρχουν χώροι, ενώ και το κτίριο είναι αρκετά παλιό. Ακόμη και το νερό στους νεροχύτες δεν είναι καν πόσιμο, αφού αναβλύζει στο κίτρινο χρώμα της σκουριάς. Ένα νέο κτίριο εκτός κέντρου πόλης είναι επιβεβλημένη και σύγχρονη επιλογή με την εποχή μας, όπου πλέον τα νοσοκομεία βρίσκονται εκτός αστικού ιστού.
- Δεύτερον, σε επίπεδο προσωπικού. Οι κλινικές λειτουργούν με οριακό προσωπικό, το οποίο δεν επαρκεί ώστε να πάρει ακόμη και τα ρεπό που δικαιούται. Σε κάθε ειδικότητα οι ιατροί – αν δεν είναι μόνο ένας – είναι ελάχιστοι, ενώ και το νοσηλευτικό προσωπικό είναι μεγάλο σε ηλικία και ανεπαρκές. Να σημειωθεί μάλιστα ότι στις βραδινές βάρδιες υπάρχει μόνο μια νοσηλεύτρια στο Τμήμα Επειγόντων χωρίς καν προσωπικό ασφάλειας (security), όπως σε άλλα νοσοκομεία, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για την ασφάλεια της ίδιας και του χώρου του νοσοκομείου. Συχνά η μια και μοναδική νοσηλεύτρια καλείται να διαχειριστεί περιστατικά μέθης ή παραβατικούς χαρακτήρες.
- Τρίτον, σε επίπεδο σύνδεσης με άλλα κέντρα υγείας. Το νοσοκομείο χρειάζεται και τη στήριξη από την πτητική βάση του ΕΚΑΒ με προσωπικό δικό του (χωρίς να απορροφά ιατρούς του νοσοκομείου), καθώς και πλωτά μέσα του ΕΚΑΒ που θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε διακομιδές από άλλα νησιά.
Το κυριότερο πρόβλημα στην μη επιλογή του νοσοκομείου μας από έναν νέο ιατρό είναι η ανασφάλεια που προσδίδει η μεσολάβηση της θάλασσας στη σύνδεση με την πρωτεύουσα, ειδικά σε ένα βαρύ περιστατικό. Επιπλέον όμως, είναι και η επαγγελματική εξουθένωση, αφού οι προκηρύξεις αφορούν σε μια μόνο συνήθως θέση κάποιας ειδικότητας και αυτό σημαίνει ότι ο ιατρός που θα διοριστεί θα πρέπει να εφημερεύει 30 μέρες τον μήνα!
Τέλος, η έλλειψη στέγασης σε σύγχρονα και άνετα σπίτια είναι ένα ακόμη αντικίνητρο, ειδικά για εκείνους που θα έρθουν στο νησί με την οικογένεια τους. Σ’ αυτό τον τομέα, ένα νέο νοσοκομείο θα μπορούσε ίσως να φροντίσει για μια εστία κατοικιών, η οποία θα φιλοξενούσε έστω τους αγροτικούς και ειδικευόμενους που έρχονται χωρίς οικογένεια και για κάποιους μήνες. Για τους υπολοίπους μόνιμους υπαλλήλους, θα πρέπει και ο Δήμος να φροντίσει να γίνει πιο φιλικός και θελκτικός στην επιλογή διαμονής.